Idąc wzdłuż rzeki Chao Phraya w kierunku Pałacu Królewskiego na jej drugim brzegu stoi wieża. W swoim kształcie wydaje się być kolbą kukurydzy. To Wat Arun, czyli Świątynia Świtu, której pełna nazwa brzmi Wat Arun Ratchawararam Ratchaworamahavihara. Bezsprzecznie jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych miejsc w Bangkoku – stolicy Tajlandii. Wat Arun to buddyjska świątynia, chociaż nazwa pochodzi od hinduskiego boga słońca – Aruna, który jest uosobieniem czerwonego blasku wschodzącego słońca. W mitologii hinduskiej Aruna (starszy brat Garudy) był woźnicą Suryi.
Świątynia pojawiła się na francuskich mapach już za czasów królestwa Ayutthaya – za panowania króla Narai (1656-1688). Po najeździe wojsk birmańskich na Ayutthaye w 1767 roku Taksin przeniósł stolicę do niewielkiej osady Thonburi. Legenda mówi, że król Taksin płynąc rzeką szukał miejsca na pałac królewski. Zachwycił się widokiem Wat Arun w promieniach wschodzącego słońca i w związku z tym postanowił wybudować w tym miejscu stolicę. Świątynia nazywała się wtedy Wat Makok i miała raptem 16 m wysokości. Taksin wzniósł pałac z rezydencją w granicach której znalazła się świątynia. W rezultacie Thonburi było stolicą tylko przez 15 lat, ponieważ w 1782 roku Rama I przeniósł ją na drugą stronę rzeki. Dzisiaj Thonburi jest dzielnicą Bangkoku.
Bezsprzecznie Wat Arun była wtedy ważnym miejscem, ale nie dlatego, że stała na terenie pałacu królewskiego. Przechowywano tu Szmaragdowego Buddę, oraz Buddę Phra Bang. W 1785 roku stolicę wraz ze Szmaragdowym Buddą przeniesiono na drugi brzeg rzeki, natomiast Budda Phra Bang powrócił do Laosu.
Syn Ramy I – król Rama II nie zapomniał o Wat Arun i nakazał remont świątyni. Prawdopodobnie sam wyrzeźbił portret Buddy w Ubosot – sali święceń.
Podczas remontów do których rękę przyłożyli także Rama III, IV i V zbudowano prang, czyli wysoką wieżę w stylu khmerskim. Symbolizuje świętą górę Meru, która dla hindusów jest centrum wszechświata. Wyłożony jest muszlami i kawałkami porcelany przywożonymi z Chin jako balast dla pustych statków. Promienie wschodzącego słońca odbijają się od nich dlatego nazywano ja Świątynia Świtu (Wat Arun). Przed wejściem na strome schody stoją strażnicy wieży, a powyżej znajdziemy rzeźby hinduskich bóstw:
– Vayu – pan wiatrów na koniu,
– Kinnorn, który ma głowę i ciało człowieka, ale też ogon i skrzydła ptaka,
– Indrę na trzygłowym słoniu Erawan patrzącego z głównego prangu na cztery strony świata,
– Garudę – brata Aruna.
Główna wieża, która otoczona jest czterema mniejszymi, na swoim szczycie ma trójząb Siwy. Symbolizuje on stworzenie życia, jego podtrzymanie i zniszczenie, lub też przeszłość, teraźniejszości i przyszłość.
Ostatnią renowację Wat Arun przeprowadzono w latach 2013-2017. Po zakończeniu wzbudziła dużo kontrowersji, ponieważ wymieniono wtedy wiele połamanych płytek ceramicznych, a cement zastąpiono tynkiem wapiennym. Spowodowało to, że wieża stała się jaśniejsza i mniej kolorowa co nie przypadło do gustu części mieszkańców i wywołało spore dyskusje.
Wat Arun wznosi się na wysokość niecałe 82 metrów, choć niektóre źródła podają liczbę 67, 86, a nawet 104. Bez wątpienia zależy to od której podstawy, czy poziomu jest mierzona.
Przy wieży Wat Arun znajduje się buddyjski kompleks. Jest tam m.in.: Kaplica Królewska, Biblioteka i Sala Święceń (Ubosot), gdzie na podwyższeniu siedzi wspomniany Budda Niramitra wyrzeźbiony przez Ramę II. Siedzi otoczony freskami, które pokazują m.in.: życie Buddy. Wejścia do kompleksu strzegą Giganty Wat Arun: demon biały Sahasdeja (Sahatsadecha) i zielony Tasakantha (Thotsakana). Są uzbrojeni w maczugi i wydają sią być bardzo groźni.
Z pewnością Wat Arun (jeden z najstarszych zabytków Bangkoku) jest obok Pałacu Królewskiego i Wat Pho symbolem tajskiej stolicy. Uznawany jest za świątynię królewską. Urzeka swoją delikatnością i finezją, a najlepiej oglądać ją o świcie, w promieniach wschodzącego słońca.
Choć nie przychodzi tu tylu turystów co do Pałacu Królewskiego niewątpliwie warto uwzględnić ją w planie swojej wycieczki do Tajlandii.
Lokalizacja: 158 Thanon Wang Doem, Wat Arun, Bangkok Yai, Bangkok 10600, Tajlandia
Współrzędne: 13°44’37.4″N 100°29’20.3″E
Godziny otwarcia: 08.00-18.00
Wstęp: 200 bath (dla cudzoziemców) – ok. 25 zł
Wodospad Bua Tong miejscowi nazywają sticky waterfalls, czyli lepki wodospad. Jego kamienie nie są śliskie. Mają chropowatą powierzchnię i przypominają pumex.
Zobaczymy najpiękniejsze miejsca Tajlandii: w środkowej części Bangkok, Ayutthaya, na północy Chiang Mai, Chiang Rai, oraz egzotyczne wyspy w części południowej.
W Chiang Mai trafiliśmy na medytujących mnichów… tak nam się na początku wydawało, że medytują. Nie ruszali się jednak, czy żyją...? A może są zabalsamowani...?
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dodaj komentarz