W najbardziej znanym mieście Laosu Luang Prabang znajduje się kilkadziesiąt świątyń buddyjskich. Wiele z nich stoi przy głównej ulicy Sisavangvong. Zaczynając spacer od jej wschodniej części po prawej stronie mijamy najważniejszą świątynię w Luang Prabang – Wat Xieng Thong, czyli Klasztor Złotego Drzewa. Na jej zachodnim krańcu stoi dawny Pałac Królewski, za którym wchodzimy do prawdopodobnie największej ze świątyń w tym mieście, czyli Wat Mai Suwannaphumaham (Wat May Souvannapoumaram).
Budowę Wat Mai rozpoczęto prawdopodobnie w 1796 roku na polecenie króla Chao Anurutha. Była rozbudowywana w XIX wieku (np.: zewnętrzna weranda) przez jego następcę Chao Manthaturatha (dokładnie w latach 1821-1822). W związku z tym, że była nową świątynią w Luang Prabang nazwano ją Wat Mai co znaczy Nowy Klasztor.
W czasie kiedy Laos był królestwem świątynia była siedzibą Pra Sangkharata (Najwyższego Patriarchy buddyjskiego Laosu). Potem jego siedzibę przeniesiono do Pha That Luang w Vientiane – stolicy Laosu. W związku z tym, że Wat Mui stoi tuż przy dawnym Pałacu Królewskim (a dzisiejszym Muzeum) była świątynią rodziny królewskiej.
Zadziwiające jest to, że w czasie najazdu Chińczyków na Laos 1887 roku nie została zniszczona. Choć większa część Luang Prabang została spustoszona, świątynię Wat Mai oszczędzono. Podobno stało się tak dlatego, że bardzo spodobała się Chińczykom.
Nie ma się co dziwić Chińczykom, ponieważ sim, czyli sala święceń już z daleka zwraca na siebie uwagę. Ma 5-cio kondygnacyjny dach, który niemal spływa do samej ziemi. Ozdobiony jest złotymi wężami Naga, a na środku najwyższego dachu znajduje się dok so faa z trzema parasolkami (pojedyncze iglice symbolizują wszechświat, a najwyższa świętą Górę Meru). Dach ten jest typowy dla klasycznego stylu Luang Prabang.
Warto zwrócić uwagę na dobudowaną nieco później werandę ze złotymi kolumnami, która chroni fasadę świątyni przed deszczem. Pozłacane płaskorzeźby przedstawiają sceny z Ramajany (starożytna indyjska epopeja) i Jataki (opowieść o księciu Vessantara – jednym z wcieleń Buddy Gautama) zrobione są w latach 60-tych XX wieku. Znajdziemy tam też sceny z wiejskiego życia mieszkańców Luang Prabang: uroczystości, obrzędy, prace domowe, tańczące kobiety, zwierzęta.
Wewnątrz sim jest w kolorze czerwonym z bogato zdobionym złotymi elementami na ścianach i kolumnach. W wielu miejscach dekorowana czerwonym i czarnym lakierem.
Do pierwszej połowy XX wieku świątynia była domem złotego Buddy Phra Bang, który w 1947 roku został przeniesiony do Muzeum Pałacu Królewskiego. Warto tu dodać, że jest to najbardziej czczony wizerunek Buddy w Luang Prabang, jeśli nie w całym Laosie. Dlatego co roku w kwietniu z okazji Laotańskiego Nowego Roku (Pi Mai) Budda wraca do świątyni Wat Mai na 3 dni. Odbywa się wtedy uroczyste oczyszczenie (obmycie) i w związku z tym można mu oddać cześć, pomodlić się i powierzyć mu swoje życzenia. W rezultacie czas ten jest okazją do złożenia mu hołdu z czego korzystają nie tylko mieszkańcy Luang Prabang.
Przez kilka lat w Wat Mai znajdował się posąg Phra Kaew Morakot zwany też Szmaragdowym Buddą. Teraz znajduje się w Wat Phra Kaew w Pałacu Królewskim w Bangkoku i jest najważniejszą relikwią dla tajskiego buddyzmu. Do Bangkoku została przywieziona w 1779 roku przez tajskiego króla Ramę I, ponieważ ten skradł ją Laotańczykom. W XV wieku posąg prawdopodobnie należał do władców królestwa Lanna na północy Tajlandii. Stał w Chiang Rai, potem trafił do Lampang, a następnie do Chiang Mai. Z Chiang Mai król Setthathirath (władca Lan Xang) przeniósł go w 1552 roku do Luang Prabang, aż w rezultacie w 1564 roku znalazł się w stolicy Vientiane.
W Wat Mai stoi naturalnej wielkości replika Szmaragdowego Buddy, natomiast głównym posągiem w sim jest ogromny pozłacany Budda siedzący w pozycji medytacji. Wokół niego znajduje się wiele mniejszych w różnych mudrach (pozycjach).
Na terenie Wat Mai oprócz głównej świątyni (sim) jest też biblioteka, która mieści buddyjskie pisma, kamienne kaplice, niewielka stupa, wieża bębnowa i oczywiście kwatery dla mnichów. Przechowywane są tu też długie łodzie, które wodowane są w czasie festiwalu na rzekę Mekong.
Lokalizacja: Sisavangvong Road, Luang Prabang, Laos
Współrzędne: 19°53’25.9″N 102°08’06.1″E
Godziny otwarcia: 08-17.00
Bilety wstępu: 10 000 Kip (ok. 4 zł)
W Wat Phou leży kamień z dziwnym wydrążeniem, które jest na tyle długie i szerokie, że zmieści się tam człowiek. Być może składano tam ofiarę z kobiet.
Laos to kraj niedoceniony przez turystów, dzięki czemu jest ich tu tak mało. W czasie wycieczki zobaczymy m.in.: delfiny Irawadi, Krainę 4000 Wysp, Kong Lor, Vang Vieng...
Vang Vieng było symbolem wiecznej zabawy. Alkohol, narkotyki, bary z głośną muzyką, darmową whisky i happy pizzą z dodatkiem marihuany, lub opium.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dodaj komentarz