Ucho Słonia i inne pyszności

   
W drodze do Can Tho – największego miasta Delty Mekong zatrzymujemy się w Ben Tre. To 150-tysięczne miasto leży nad jedną z odnóg Mekongu. Z tego miejsca ruszamy łodzią szerokim korytem rzeki. Wpływamy w kolejne odnóże i kolejne. Znika miejska zabudowa, rzeka robi się coraz węższa, a wokół nas pojawia się bujna roślinność, głównie palmy kokosowe i bananowce. Woda ma kolor brązowy, więc dna nie widać. Nie znaczy to jednak, że jest bardzo brudna, niesie ze sobą cenny muł użyźniający ziemię, który powoduje zmętnienie wody. Wąskie kanały wodne nad którymi pochylają się palmy robią niesamowite wrażenie. Możemy sobie usiąść w niezadaszonej części łodzi. Niebo jest zachmurzone, więc słońce nie grzeje tak mocno jak zwykle tutaj. W prowincji Ben Tre uprawia się kokosy – główny składnik cukierków à la Krówka. Kupujemy po kilka paczek, żeby rozdać znajomym w Polsce, może poczują choć odrobinę wietnamski klimat. Przy regionalnej muzyce z Delty Mekong próbujemy miód z tutejszej pasieki, oraz lokalne owoce: kokosy, rambutany, banany, jack fruity, smocze owoce, pomelo, czy ananasy z dodatkiem soli i chilli. Nasz lunch składa się m. in. ze świeżych sajgonek z wyłowioną z Mekongu rybą o nazwie Ucho Słonia, warzywami, oraz makaronem. Po obiedzie dojeżdżamy tutejszymi tuk-tukami (innymi niż te w Kambodży czy Tajlandii) do czteroosobowych, wąskich czółen, którymi płyniemy w kierunku miasta, gdzie czeka na nas autobusu. Z Ben Tre jedziemy do stolicy kulturalnej i businessowej Delty Mekong – Can Tho.