Widok na Sigiriyę

Athula jest naszym przewodnikiem. Od 20 lat odprawdza turystów po Mihintal. Ma trójkę dzieci: syna i dwa psy, które najbardziej cieszą się codziennie z jego powrotu do domu. Żona nie zawsze. Narzeka, że w porze deszczowej mało turystów przyjeżdża do Mihintale. Są dni kiedy nie pracuje, więc nie zarabia. Ma wprawdzie niewielkie poletko, na którym rosną pomarańcze i mango, ale nie są na sprzedaż tylko na własne potrzeby.

Athula oprowadza nas po rozległym terenie i objaśnia rozkład klasztoru w Mihintale. W wielu miejscach zostały tylko fundamenty budowli, ale są też przedmioty, które służyły na co dzień buddyjskim mnichom np.: prysznic w skale, czy duże żarna do robienia mąki ryżowej i przypraw. Pokazuje nam olbrzymią kamienną wannę, która okazuje się być naczyniem na ryż. Jest duża, ponieważ w tutejszym klasztorze było około 2 tys. mnichów do wykarmienia. 

Potem wchodzimy na punkt widokowy skąd Mihinda wygłaszał kazania i do wielkiej stupy z włosem Buddy wewnątrz. Na górze przy stupie każdy z nas informuje wszystkich wokół (przy pomocy dzwonu) ile razy był już w tym miejscu. Potem z rąk do rąk  przekazujemy sobie naczynie z wodą. Tomek odbiera je i kładzie na ołtarz, składając w ten sposób nasze intencje w ręce Buddy.