W XIV-XVIII wieku stolicą Tajlandii była Ayutthaya, która została zniszczona po najeździe wojsk birmańskich w 1767 roku.
W samym centrum dzisiejszego Parku Historycznego Ayutthaya (wpisany do UNESCO) znajduje się świątynia Wat Maha That, czyli Świątynia Wielkiej Relikwii. Budowę rozpoczęto prawdopodobnie w 1374 roku za czasów króla Borommaracha I, który panował w latach 1370-1388, a ukończono za rządów Ramesuana (1388-1395). Znajdował się tu klasztor zamieszkiwany przez Najwyższego Patriarcha – przywódcę tajskich mnichów buddyjskich. Wat Maha That był jednym z najważniejszych klasztorów w ówczesnej Ayutthayi, a prestiżu dodawała mu bliskość Wielkiego Pałacu i fakt, że przechowywano tu relikwie Buddy. W klasztorze odbywały się królewskie ceremonie i uroczystości, a w corocznej procesji brało udział kilkadziesiąt słoni i tysiące wiernych. Król składał wtedy ofiarę bogom i modlił się o dobro kraju.
Główna świątynia Wat Maha That wzorowana była na khmerskich budowlach z Angkoru takich jak Phnom Bakheng, East Mebon, Bakong, czy Preah Rup. Swoim kształtem miała przypominać mityczną Górę Meru (centrum wszechświata). Składała się z głównej wieży otoczonej czterema narożnymi basztami tworząc kwinkunks – rozkład geometryczny taki jak na kostce z 5-oma oczkami. Wieże stały na laterytowej platformie w kształcie kwadratu, a wokół był dziedziniec i galerie z rzeźbami przedstawiającymi siedzącego Buddę. Centralna ceglana wieża zwana prang była bogato zdobiona, mogła być wtedy pokryta złotem i w różnych okresach mieć od 38 do nawet 50 m wysokości. Kilka razy w swojej historii ulegała zawaleniu, ostatni raz w 1911 roku. Dziś pozostała już tylko jej podstawa. W połowie XX wieku odkryto w niej kryptę z malowidłami ściennymi, w której przechowywano niegdyś relikwie Buddy i kosztowności. Podobnie jak większość khmerskich świątyń Wat Maha That miała wejście od strony wschodniej. Wschód ze względu na wędrówkę słońca po niebie był kierunkiem pomyślnym, który reprezentował życie w przeciwieństwie do niepomyślnego zachodu – symbolizującego śmierć.
W czasie najazdu wojsk birmańskich w 1767 roku na Auyutthaye świątynię, która kilkanaście lat wcześniej została odrestaurowana podpalono, budynki zniszczono, a posągom Buddy ścięto głowy. Od tego czasu wielokrotnie padała ofiarą kradzieży.
Dzisiaj na terenie Wat Maha That znajdują się już tylko ruiny. Za czasów swojej świetności była tam Królewska Sala Zgromadzeń (Vihan Luang), o wymiarach 40 m na 20 m, Sala Święceń (ubosot), rezydencja Najwyższego Patriarchy i wiele małych pagód, chedi i vihar z różnego okresu. Na otoczony murem teren klasztoru można byłe wejść przed dwie duże bramy: wschodnią i zachodnią. Pomieszczenia mnichów znajdowały się prawdopodobnie poza murami klasztoru.
Świątynia Wat Maha That jest najczęściej fotografowanym miejscem w Parku Historycznym Ayutthaya. Swoja fotograficzną popularność zawdzięcza głowie Buddy, która znajduje się wśród konarów drzewa Bodhi. Nie ma pewności jak znalazła się w tym miejscu. Jedna legenda mówi, że w czasie najazdu birmańskiego ścięto rzeźbie Buddy głowę, która potoczyła się w miejsce gdzie wyrósł figowiec. Swoimi konarami splótł ją i podniósł z ziemi. Druga mówi, że została ukryta w konarach drzewa przez złodzieja, który nie był w stanie zabrać wszystkich zrabowanych ze świątyni rzeczy. Na szczęście po głowę Buddy złodziej już nie wrócił.
Jeszcze w latach 80-tych XX wieku dobrze widoczne były oba policzki głowy, natomiast dziś lewy jest przysłonięty przez konar.
Lokalizacja: Naresuan Rd, Tha Wasukri, Phra Nakhon Si Ayutthaya District, Phra Nakhon Si Ayutthaya 13000, Tajlandia
Współrzędne: 14°21’25.3″N 100°34’03.0″E
Godziny otwarcia: codziennie 8.00-17.00
Cena biletów: 50 bath (ok. 6.30 zł)
Autorem części zdjęć jest Marek
Zobaczymy najpiękniejsze miejsca Tajlandii: w środkowej części Bangkok, Ayutthaya, na północy Chiang Mai, Chiang Rai, oraz egzotyczne wyspy w części południowej.
Świątynia Wat Saket w Bangkoku ma już 400 lat. Pięknie oświetlona widoczna jest już z daleka. U jej podnóża znajduje się cmentarz ofiar cholery z XIX wieku.
Baan Dam, czyli Czarna Świątynia była domem i pracownią Thawana Duchaneea, który używał do swojej twórczości skór węży, krokodyli, rogi bawole, zwierzęce kości
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dodaj komentarz