Wiele razy w czasie naszych wycieczek do Azji mieliśmy kontakt ze słoniami. Najczęściej w parkach narodowych, sierocińcach, czy miejscach gdzie wykorzystywane są do pracy. W takich krajach jak Tajlandia, Laos, Kambodża, czy Birma zwykle widzimy kilka osobników na raz, natomiast na Sri Lance w jednym miejscu można zobaczyć ich naprawdę dużo. Ostatnim razem będąc tam w styczniu odwiedziliśmy Park Narodowy Udawalawe, gdzie w ciągu dwóch godzin naliczyliśmy ponad 30 słoni. W sierocińcu Pinnawela do wodopoju na naszych oczach szło ich kilkadziesiąt. Największe jednak wrażenie robią dzikie słonie, które można zobaczyć poza rezerwatem. Parę lat temu jadąc drogą z Habarany do Polonnaruwy nagle z lasu wyszedł dziki słoń i nie niepokojony przez nikogo swobodnie szedł wzdłuż ulicy. Byliśmy tak podekscytowani, że kierowca Amal musiał nas prosić o zachowanie ciszy by go nie spłoszyć.
Pomimo tego że słonie indyjskie są duże ustępują rozmiarowi słoniom afrykańskim, które są największymi lądowymi zwierzętami na Ziemi. Samiec słonia afrykańskiego może mierzyć nawet 4 m wysokości, a jego waga dochodzi do 7,5 tony.
Nie jest tajemnicą, że słonie są jednymi z bardziej inteligentnych zwierząt, mają bardzo dobrą pamięć i poznają się w lustrze. Podobno są w stanie rozpoznać ludzką płeć. Odczuwają emocje: smucą się gdy inny słoń zdechł i używając swojej trąby potrafią pocieszać inne. Odżywiają się trawą, owocami, korą z drzew, krzewami, czy glebą bogata w minerały. Młode jedzą także odchody starych słoni, w których zawarte soki trawienne pomagają ich słabo jeszcze rozwiniętym żołądkom trawić pokarm. Dorosły osobnik potrafi zjeść nawet 300 kg pokarmu (zajmuje mu to 12-18 godz.), a to wszystko popije 150 litrami wody. Śpią na stojąco 2-3 godz. w ciągu doby.
Różnice:
– rozmiar: słoń afrykański waży od 5 do 7,5 tony, natomiast indyjski nie przekracza 5 ton. Ten pierwszy osiąga wielkość 4 metrów, gdy jego azjatycki brat 3 metry. W obu przypadkach samice są mniejsze od samców.
– środowisko naturalne: słonie afrykańskie – sawanna, stepy i lasy, a słonie azjatyckie – lasy wilgotne, lasy liściaste, zarośla.
– kształt czaszki i czoła: słoń azjatycki ma charakterystyczne “guzy” na głowie i wklęsłe czoło.
– uszy: słoń azjatycki na mniejsze uszy co w związku z odmiennym środowiskiem wiąże się z inną potrzebą termoregulacji ciała (ochładzaniem organizmu).
– trąba słonia afrykańskiego zakończona jest dwoma chwytnymi “palcami”, a azjatyckiego jednym.
– nogi: słoń afrykański ma o jeden paznokieć mniej w każdej nodze niż słoń azjatycki. Słoń afrykański ma 4 z przodu i 3 z tyłu, a słoń azjatycki 5 z przodu i 4 z tyłu.
– skóra słonia afrykańskiego jest bardziej sucha i pomarszczona, natomiast słoń azjatycki ma skórę bardziej delikatną i zazwyczaj ma większe owłosienie niż afrykański.
– ciosy: słonie afrykańskie mają duże ciosy, które występują u większej ilości osobników, także u samic. Duże ciosy u słoni azjatyckich zobaczymy rzadziej. U samic i większości samców są bardzo małe, prawie niewidoczne.
– kształt grzbietu: słonie afrykańskie mają wklęsły grzbiet, a azjatyckie wypukły.
– żebra: słonie afrykańskie mają 21 par żeber, podczas gdy azjatyckie 19-20.
Ze względu na rozległe tereny występowania trudno jest oszacować liczbę słoni na świecie. Naukowcy twierdzą, że słoni afrykańskich może być 200-400 tys., a u azjatyckich liczba ta nie przekracza 40 tys. Słoniom afrykańskim zagrażają kłusownicy, którzy zabijają je dla ciosów. Szacuje się, że każdego dnia świat przez kłusownictwo traci ok. 100 osobników tego gatunku. Azjatyckie w tym przypadku są bezpieczniejsze, ponieważ tylko niektóre słonie mają ciosy. Natomiast żyją one blisko ludzkich siedlisk przez co dochodzi do konfrontacji między homo sapiens i słoniami. Niszczą ludzkie domostwa, rozdeptują i zjadają plony, a nawet tratują ludzi. Są chwytane ponieważ słonie azjatyckie (łatwiej niż afrykańskie) można “złamać”, wyszkolić i wykorzystać m.in.: do robót polowych, prac w trudno dostępnych terenach, nielegalnych wyrębów lasów, czy w czasie uroczystości religijnych. Sprzedawane są do cyrków i branży turystycznej. Szacuje się że ⅓ słoni azjatyckich żyje w niewoli.
Do gatunku słonia azjatyckiego należą:
– słoń cejloński (Sri Lanka)
– słoń indyjski (głównie Indie)
– słoń sumatrzański (Sumatra)
– słoń malajski (Półwysep Malajski)
Podgatunkiem słonia afrykańskiego jest:
– słoń afrykański sawannowy
– słoń afrykański stepowy
Wcześniej do tego gatunku zaliczano jeszcze słonia leśnego (żyje w Afryce środkowej), ale po badaniach genetycznych wyodrębniono go jako osobny gatunek.
Słonie azjatyckie, afrykańskie i leśne zagrożone są wyginięciem. W 1989 roku wprowadzono zakaz handlu kością słoniową.
12 sierpnia obchodzony jest Światowy Dzień Słoni, natomiast 16 kwietnia Dzień Ochrony Słoni.
Płetwale błękitne to największe ssaki jakie zyja na Ziemi. Dorosły osobnik może mierzyć 33 metry i ważyć około 170 ton. Jego serce osiąga wagę 600 kg
W wielu krajach Azji więzione są niedźwiedzie by w strasznych warunkach pozyskać ich żółć. Wg chińskiej medycyny ma ona pomagać na bóle, hemoroidy, kaca ...
Wilpattu to największy parku narodowego na Sri Lance. Znany jest z dużej ilości jezior i oczek wodnych powstających z obfitych opadów deszczu.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dodaj komentarz